Aan het Joodse kerkhof in de heuvels aan de stadsrand kwamen we met een honderdtal samen. Geestelijken zegden gebeden in Pools en Jiddisch. Via de centrale straat trokken we naar de voormalige synagoge, die nu onderdak biedt aan een fototentoonstelling over vooroorlogs Joods Kazimierz Dolny. De burgemeester legde een bloemenkrans neer. Ons gezin is nauw bij de herdenking betrokken. Niet alleen stappen we alle vier mee op in de herdenking; Maja is ook lid van het vijfkoppige organiserende comité. Ze schreef en las publiekelijk een literaire afscheidstekst voor "onze" Joden. Mauro plaatste samen met een schoolgenoot de kaarsen die op de foto te zien zijn. In deze eerste lentedagen is het sowieso al stil in Kazimierz Dolny, maar op zulk een moment is de stilte nog intenser. Stille hoop dat er nooit meer iets komt als nazisme, stille hoop dat Joden en alle andere mensen nooit meer opgeofferd worden op het altaar van onwelriekende ideologie.